باز هم جامانده‌ام از قافـله، ای وایِ من            می‌کشد من را غم این فاصله، ای وایِ من

زائرانت یک‌به‌یک راهی شدند و باز هم            از تو دورم کرده آقا مشغله، ای وایِ من

چندسـالی می‌شـود که از فـراق کـربـلا            آه حسرت می‌کشم دارم گله، ای وای من

مثل آن طفـل سه ساله که نیامد اربعـین            چون رقیه خسته و بی‌حوصله، ای وای من

با سر بر روی نیزه گفت و گوها می‌کند            از دویدن روی خار و آبله، ای وای من

گفت بابا جای من روی سر عـباس بود            نه که در بین سنان و حرمله،‌ ای وای من

من الـنگـو از حجـاز‌ و از مدیـنه داشتم            دست من بسته شده با سلسله،‌ ای وای من

بیـن بـازار و مـیـان مـجـلـس خَـمـّارها            دخـتر تو رفت بین هلهـله، ای وای من